မမကြီးဧ။် ထာဝရ အိမ်ဖော်ဖြစ်ခွင့် (ဖူးစာအုပ်)

ဖုန်းဆော့ဝဲ APP မရှိသေးလျှင် အပေါ်က ခလုပ် (သို့မဟုတ်) ဒီစာကို နှိပ်ပီး ဒေါင်းယူပါရန်

ဤနေ့သည်ကား ဥပုဒ်နေ့ပါတည်း။ညောင် ပင်ကြီး ရွာသူ ရွာသားများ အထူးသဖြင့်အသက် ၄၀ အထက် ယောကျ်ား မိန်းမများသည်ရွာဦး ဘုန်းကြီးကျောင်းသို့သွားကာ သီလ ယူခြင်းဥပုဒ်စောင့်ခြင်းတို့ပြုကြပါသည်။ထိုမျှမကည နေချမ်း ရောက်သောအခါ ရွာဦးစေတီတော်ကြီး၌ ပန်း ရေချမ်း ဆီမီး ကပ်လှူခြင်း ၊ ပုတီးစိပ်ခြင်းတို့ထပ်မံ ပြုကြပါချေသည်။အေးချမ်းလှပါသည်တကား။ စေတီတော်ကြီး၏ ရင်ပြင် ထောင့်တ နေ ရာ၌ အသက် ၅၀ အရွယ် လူကြီး နှစ်ယောက်သည်သာယာလှပသည့် ပတ်ဝန်းကျင် ကို ငေးမောလျက်အေးဆေးစွာ စကားပြောနေကြ၏၎င်းအထဲမှ တယောက်သည် သူတို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ဆင်းတုတော်တဆူကို ပန်းကပ်လှူနေကြ သောအမျိုးသမီးငယ် တသိုက်ကို လှမ်းငေးကြည့်နေ၏။ တိတိကျကျ ဆိုရပါမူ ထို အမျိုးသမီးငယ် တသိုက်ကို ခေါင်းဆောင် စီမံနေသည့် သူတို့နှင့် အရွယ်တူ၊တည်ကြည်ခန့်ညားပြီး ချောမောလှပသည့်အမျိုးသမီးကြီးကို စူးစိုက် ကြည့်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။နောက် ခဏကြာလျှင် သူက သူ့ဘေးရှိ မိတ်ဆွေကို တခုခု တီးတိုးပြော၏။သူ၏မိတ်ဆွေသည် သူ့စကားကို တအံ့တသြ နားထောင်ပြီးဟို ကျောင်းအမကြီး မမနုကိုပြောတာလား။အာ မဖြစ်နိုင် ပါဘူးဗျာ။ကျုပ်တော့ မယုံဘူး။ဟုဆိုပါ၏။ ပထမလူကယုံတာ မယုံတာတော့ ခင် ဗျား သ ဘောပေါ့ဗျာ။ဖြစ်တာက တော့ လုံးဝ အ သေအချာပါဘဲ။ကျုပ်ကို အဲသည် မဲလုံးဆိုတဲ့ ကောင်လေး ကိုယ်တိုင် က ပြောပြတာဗျ။ ဟူ၍ အခိုင်အမာ သက်သေထူပြန်ပါသည်။၎င်းတို့နှစ်ဦး ပြောနေကြသည့် ကျောင်းအမကြီးဒေါ်ဒေါ်နု၏ ဇာတ်လမ်းသည် ဤသို့ဖြစ်ပါချေ၏။ ကျဖမ်း အလုပ်ကြမ်းသမားလေး မဲလုံးသည် ယနေ့အလွန်စိတ်ညစ်နေသည်။ ၁ နှစ်အရွယ် သမီးလေး ဆေးကုဘို့ ငွေ၃၀၀၀ကိုသူ ရ မှဖြစ်တော့မည်။ မရလျှင် သေသွားနိုင်သည် မဟုတ်လော။သူ့မိသားစုမှာ ယခင် စားကြွေးတွေကလည်း တင်နေသဖြင့် ဘသူကမှ ငွေချေးမည် မဟုတ်ပေ။သည်တော့ လွယ်လျှင် ခိုးယူဘို့ လုယူဘို့အထိသူ တွေးနေမိပါလေသည်။ မဲလုံး စိတ်ညစ်စွာလျှောက်သွားရင်းကျောင်းအမကြီး အ မေနု အိမ်ရှေ့ ရောက်လာ၏။အ မေနုသည်သစ်သား ခုံရှည်လေးပေါ် ထိုင်လျက်သူမ ရှေ့မှ ခြောက်သွေ့ ကာ သေလုလုဖြစ်နေသည့် ပန်းပင်လေးကို ငေးကြည့်နေသည်။အော် သူ့ခမျာလည်း ရွှေငွေတိုက်တာတွေနဲ့နေ နေ ရ ပေမဲ့ ၊လင်သေပြီး သားသမီးမရှိ ၊အရွယ် တင်သော်လည်း နောက်ယောကျ်ားမယူ တကိုယ်တည်း ဆိုတော့ အထီးကျန်ပေလိမ့်မည်။ အာ ငါ့နှယ် ။ အ မေနုဆီ ပိုက်ဆံ သွားချေးဘို့ဘာကြောင့် မ တွေးမိရတာလဲ။ ဟု မဲလုံး သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင် မိသည်။သူ ရွှင် လန်းစွာဖြင့် အ မေနုဆီ ဝင်သွားသည်။အ့အမေနု။ကျနော့ကို ၃၀၀၀ လောက် လှဲ့စမ်းပါ့။သ သမီး လေး ဖျားကျွမ်း နေတာ ဆေး့ ဆေးအဲ ဆေးထိုးချင် လို့ပါ။ အ ခြေ အ နေ က့သူ့စကား မဆုံးသေးခင်အ မေနုက တစုံတခုကို ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်သကဲ့သို့ ရှိသည်။လာ လိုက်ခဲ့။ ဟုပြောပြီး တိုက်ထဲ ဝင်သွား၏။ မဲလုံး သည် သူ့လက်ထဲ ရောက်လာတော့မည့်ငွေ ၃၀၀၀ ကို မြင်ယောင် လျက် ပျော်နေပါသည်။အင်း အ မေနုဟာ တကယ့် ကျေးဇူးရှင် ဘဲ။အ မေနု အခန်းထဲ ဝင် သွားသည်မှာ အ တော်ကြာသည်အထိ ပြန်ထွက် မလာချေ။ မဲလုံး ထိုင် ခုံပေါ်မှာ ထိုင်စောင့်ဆဲ။ဟဲ့။ ကောင်လေး သည်ထဲ ဝင် ခဲ့။အ မေနု အသံ ပေါ်လာသည်။ဗျာ။ကျနော့်ကိုလား အ မေနု ။အေး ။ အခန်းထဲ ကိုလာခဲ့။မဲလုံး မ တွေးတတ်တော့ပါ။ ဧကန္တ အ မေနု အခန်းထဲ တခုခု ဖြစ်နေလို့ထင် ပါရဲ့။သူဝင်သွားလိုက်၏။ဟာ့။မဲလုံး အံ့သြသည်။ နားမလည်နိုင် ။သူ အိမ်မက် မက်နေတာများလား။အ မေနုသည် လုံချည် ရင် လျားနှင့် ဖြစ်နေ၏။သူ့ကိုလည်း စူးစူးဝါးဝါး ရမက် မျက်လုံးတွေ နှင့်စိုက်ကြည့်နေသည်။မဲလုံး ပထမ အားနာ ကြောက် ရွံ့စွာ နှင့် မျက်လွှာချမိသည်။ ဒါပေမဲ့ အ မေနု ဏှာကြည့်က သူ့ရင်တွေ ဗြောင်းဆန် သွားအောင် ညှို့အားပြင်းသည်မို့သူ ရဲရဲတင်းတင်းဘဲ ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်ပါ၏။ အ မေနု မှာ ဖွံ့ထွားသော၊ မကျသေးသောဘော်ဒီ ရှိချေသေးသည်တကား။ ရင် လျားလုံချည်က လျော့လျဲသည်မို့ နို့အုံကြီးတွေ အ ပေါ်ပိုင်းကိုမြင်နေရသည်။ ထွားထွားအိအိကြီးတွေ ။မဲလုံး၏ မျက်လုံးတွေမှာ ဏှာရိပ်တွေ ထွက်လာတာကို မြင် ရ တော့ အ မေနု ကျေနပ်စွာ ပြုံးသည်။မဲလုံး ။ အ မေနု ပြောမယ် သေချာနားထောင်။မင့်ကို အ မေနု တလ ၁ သောင်းပေးမယ်။ ဒီအတွက် မင်းက တပတ်တခါ အ မေနုကို အ ဖော်လုပ်ပေးရမယ်။ဘယ့်နှယ့်လဲ။အေး။ သ ဘောမတူဘူးဆိုရင် ဒီစကား ဒီမှာတင်ပျောက် ပ စေ။ဘယ်မှ ထပ်ဖြန့်တာ မကြားချင်ဘူးနော် ။ ဒါဘဲ။ မဲလုံး ကိုယ့်နားကိုယ်တောင် မယုံနိုင် ပါ။အ မေနုက တော့ သူ့အ ဖြေကို ငတ်မွတ်စွာနားစွင့်နေပါသည်။စင် စစ် အ မေနုသည် သူ့မိန်းမ ပန်းနာသယ်၊ငါးဖောင် ရိုး မိအေးသန်းထက် အများကြီး လှနေတောင့်နေ သေးသည်။သူဌေး လက်ကျ ဂွတ် ရှယ်ကြီး ။မဲလုံးသည် ဂလုကနဲ တံတွေး မြိုချလိုက်၏။ ထို့နောက် အသံ တုန်ယင် စွာဖြင့် မေးသည်။အ အ မေနု။ကန်တော့်နော် ။ ဟို့ ဟိုလေ ။အဲ အင်း အဝှာဗျာ။ အ အ ဖော်လုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာက့ ဟို အဲ ကျနော်က အ မေနုကို အဲ့။ အ မေနု သ ဘောပေါက်ပြီ။ မဲ့ပြီးငါနဲ့အတူတူ ဖက်အိပ် ပေးရမယ်လို့ပြောတာဟဲ့ ခွေးလေးရဲ့။ တကတဲတော် ။မဲလုံး၏ မျက်နှာပေါ်သို့ပျားရည် ဆယ်အိုးမှောက်ကျသွားပါလေ၏။ရော် ! ဒုက္ခ ပါလား အ မေနုရယ် ။ဒါများ ပိုက်ဆံ ပေးဘို့မလိုပါဘူး ဟု သူ့စိတ်ထဲမှာတင် ပြောမိပါတော့သည်။မဲလုံးသည် အ မေနုကို ဖက်နမ်းပြီး နို့အုံကြီးတွေကို ကိုင် သည်။ သူ့လက်တွေ ကတုန်ကယင်။ ကြောက်နေသည်။အဖြစ်အပျက်တွေက မယုံချင် စရာ ပေကိုး။ အ မေနု က ရိပ်မိ၏။လုံချည်ကို သူမဘာသာ ချွတ်ချပြီး မဲလုံး ပုဆိုးကိုလည်း သူမကဘဲ ချွတ်ပေးပြန်ပါသည်။ ထို့နောက် မဲလုံးကို သိုင်းဖက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လှန်ချလိုက်သည်။ယောက်ျားသေပြီး ၁၅ နှစ်ကျော်ကြာ ငတ်မွတ်နေခဲ့ သည့် ကျားတ ယောက် ရဲ့အရသာကို ယခုမှ ပြန်၍ ခံစားရ ပေ တော့မည်။ အ မေနု ရင်တွေ ပြန်၍ ခုန်လာရ ပြန်ချေပြီကော။မဲလုံးသည် အ မေနုရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေ ဆေးငါးခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မျက်စိကျွတ်ကျ ခမန်း ကြည့်ရင်းသူ့ဟာက ဝုန်းကနဲ ရုန်းထလာသည်။ နှူးစရာပင် မလို တော့။အ မေနုကလည်း သူ့နှယ်ပင်။ပေါင်ဖြူဖြူကြီးတွေကို ကတုန်ကယင် မ ကားလိုက်တော့ အ မေနုဟာကသူ့ဟာကို ပျူငှာစွာကြိုဆို လျက်။မဲလုံးသည် မည်းနက် မာန်ဖီနေသည့် သူ့အကောင်ကို အ မေနုဟာထဲ တေ့ ထည့်လိုက်၏။သူ ထင် ထားသလို လျှောကနဲ ချောင် ဝင် မသွား။ကြပ် ညပ် နေသဖြင့် သူ အံ့သြမိသည်။အော် ၁၀ နှစ်ကျော် မသုံးခဲ့၍ ကြွက်သားတွေပြန်တင်းနေတာ ဖြစ်မည်။သူ အားထည့်၍ ဖြေးဖြေးဆက်သွင်းမှ နည်းနည်းချင်း ဝင်၏။ အ မေနု မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့လျက်။အ့ အ လိုလေး။ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါကွယ်။ နာသွားသလား အ မေနု။ဖြတ်ကနဲ မဲလုံး ပါးစပ်ကို အ မေနုက လှမ်း ပိတ်လိုက်သည်။ခ လေးရယ် ။ မမ လို့ခေါ်ပါ။ မ ခေါ်ချင် လို့လား။အာ ။ ရပါတယ် မမ ။ ဟုတ်သားဘဲ ။မမကြီးရယ် ကျနော်လေ ပျော်လိုက်တာဗျာ။မမကြီးကို သိပ် ချစ်တယ်။ တသက်လုံး အားရပါးရ ချစ်ကြမယ် နော်။အ မေနု ခေါ် မမကြီး က မျက်စောင်းထိုးလျက်။တပတ် တခါပေါ့ကွယ်။ ခနခန တွေ့လွန်းရင်ဘေးက ရိပ်မိကုန်မှာပေါ့။မဲလုံး ခေါင်းညိတ်ပြပြီး မမကြီးကို ဆက်လုပ်သည်။ နို့အုံ ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို အားပါးတရဆုပ်နယ်၏။အသီးလေးတွေကို ဘက်ပြောင်း၍ တပြွတ်ပြွတ်မက် မောစွာ စို့၏။ ဖြူဖွေးအိစက်သော ပေါင် တံကြီးတွေ ကို ပွေ့ဖက် ရှေ့တွန်းပြီး မမကြီးဟာကိုတအား ကစ်ထည့်ပါတော့သည်။ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ။အင့် အ အ ။ကောင်းလိုက်တာ မမကြီးရယ်။မဲလုံး ဘဝ ယခုမှ တကယ်ပျော် ရ ပါလေပြီ။အ ဟောတဝ ချမ်းသာစွ။ ကြည်နူးစွ။ထိုအချိန်တုန်းကမဲလုံးက မမကြီးကို ရာသက်ပန် တဦးတည်း မူပိုင်ချစ်ခွင့် အတွက် ဘာ ပြဿနာမှ မရှိ နိုင် ဟု အပိုင်တွက် လိုက်ခဲ့မိပါ၏။ ဒါပေမဲ့လေဒါပေမဲ့ ပေါ့။ဘုရား ရင်ပြင်တော် ထောင့်မှာ အ မေနု ဇာတ် လမ်းပြောပြ နေသူက အထက်ပါအတိုင်း ပြောပြီးခဏ ရပ် နေ လေရာ ၊လက်တဘက်က ပုတီးစိပ်လျက် နားထောင်နေသူက ပုတီးကို ခွေလိပ် အိပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီးဟေ့ လူ ဆက်ပါဦးဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဘာဆက်ဖြစ်သွားသလဲ။ တ နေ့တွင် မဲလုံး တာရှည် အပြင်းဖျားပါလေသည်။ဆေးဆရာက အရည်ဘဲ သောက်။ ၁၀ ရက်လောက် အိပ်ယာထဲမှာနေ ဟုဆိုသည်။ပြဿနာ။သည်လိုဆိုလျှင် သူ မမကြီးဆီ သွားရမဲ့ရက်တွေပျက်ကွက်ပေ တော့မည်။ မမကြီးက အရာရာ တိကျသည်။ ရက်ပျက် လျှင် မကြိုက်။ပြီးတော့ မဲလုံးကလည်း အဆင် မ ပေ၍ ၃ လစာကြိုထုတ်ထားခဲ့မိသည် မဟုတ်လော။ မဲလုံး ကြံရာမရ။နောက်ဆုံးကြံမိကြံရာ သူ့ငယ်ပေါင်း သစ္စာရှိ လူယုံ နှုတ်လုံသည့် တာတီးကို သူ့အစား မမကြီးဆီ လွှတ်လိုက်မိသည်။ထိုည တညလုံးမဲလုံး စိတ်ပူ၍အိပ်မရ သော်လည်း၊ နောက် ရက်ကျတော့ တာတီးက အရမ်းအရမ်းကို အဆင်ပြေ၊အောင်မြင်ကြောင်း ဝမ်းသာအားရ စကားပြန်ပါသည်။သို့နှင့် ၁၀ ရက်ကျော်သောအခါမဲလုံးမှာ ဒေါင်ဒေါင်မြည် နေ ကောင်း အားပြည့်ပြီဖြစ်၍သတ်မှတ် ရက် မှာ မမကြီးဆီ သွား၏။ ဟိုရောက်တော့ တာတီးသည်လည်း ရောက်နေနှင့်သည်။ မမကြီးကို ဖက်ဟယ် နမ်းဟယ် ပင်လုပ် နေ ချေပြီ။မဲလုံးက သူ နေ ကောင်းပြီမို့ ဘာမှ အစားဝင်စရာ မလိုတော့ကြောင်း တာတီးကို ပြောသည်။သို့သော်သစ္စာရှိ သူငယ်ချင်းက[ ကျန်တာ ဘာဖြစ်ဖြစ် အလျှော့ပေးနိုင်သော်လည်း ] ဒီကိစ္စတော့အ လျှော့မ ပေးနိုင် ၊ မမကြီးကို သူ လက်လွတ်မခံနိုင် ဟု တင်းတင်းမာမာ ဆို၏။ သို့နှင့်မမကြီး၏ ထာဝရ အိပ်ဖော်ဖြစ်ခွင့် အတွက်မဲလုံး နှင့် တာတီး ပြဿနာ တက်ချေ၏။ဘုရားရင်ပြင်တော် ၌ မှောင် စပျိုးပြီ။နားထောင်နေသူ ပုဂ္ဂိုလ်ကအေးဗျာ။ အ တော်တော့ ဂွကျသားဘဲ။ဆက်ပါဦး ။ အဲသည်တော့ ဘယ်လို ဆက် ရှင်းလိုက်ကြသလဲ။အ မေနုဘဲ ဆုံးဖြတ်တာပေါ့ဗျာ။ တပတ် ၂ ကြိမ် သူ လက်ခံမယ်။ ကောင် နှစ်ကောင်က တော့ အရင် လို တပတ် တခါစီဘဲ လာကြ ပေါ့။အဲ အ ဖော်ပြုခ ပိုက်ဆံကို တော့ သူက ထပ် မ ပေးတော့ဘူး။တယောက်တဝက် စီဘဲ ခွဲယူကြတဲ့။နားထောင် သူက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့်ပြုံးရင်းအိပ်ထဲက ပုတီးကို ပြန်ထုတ် ပြန်စိပ် ပါသည်။ကဲ။မှောင်တော့မယ် ရောင်းရင်းရေ။ပြန်ကြစို့ဗျာ။သူတို့ ပြန်သွားကြပါလေ၏။

------------------------------------------

အပေါ်က ဗွီဒီယိုဒေါင်းရန် ဒီစာကြောင်းအား နှိပ်ပါ

------------------------------------------

နောက်ဆုံးတင်ထားသော ဖူးဇာတ်ကား (၁၀) ကား

နောက်ဆုံးတင်ထားသော ဖူးစာအုပ် (၁၀) အုပ်

ဆက်လက်ကြည့်ရူ့ရန် ကြုံရာကျဗန်း ပိုစ့်များ