ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဉီး (ဖူးစာအုပ်)

ဖုန်းဆော့ဝဲ APP မရှိသေးလျှင် အပေါ်က ခလုပ် (သို့မဟုတ်) ဒီစာကို နှိပ်ပီး ဒေါင်းယူပါရန်

နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်....သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်....ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့....အရပ် မြင့်မြင့်နှင့်် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး....။ ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်း ပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး....စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအား အတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦး သဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်း ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်ရသော်လည်း လူချင်းကမတွေ့ ရ။ ခင်နှင်းဦး အပြင်ထွက်ဖို့သိပ်မလွယ်။ ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာမရှိ၍ လမ်းထိပ်သို့ ထွက် ထွက်ဆက်ရသည်။ ခဏ ခဏ ထွက် ဖို့ကလည်း မလွယ်ပေ။ ဒီနေ့လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေတုန်း ဖုန်းထွက်ပြောရန် ကြံစည်နေခိုက်....စိုးသီဟ တစ်ယောက် သူမ ၏ အိမ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်၍လာသည်။ တစ်ခါဖူးမှ မလာဖူးသည်မို့ အံ့သြမိသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက်မို့ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။ တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်နေပြီးမှ... “ လာ လာ....စိုး...ထိုင်....ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ....မလာစဘူး....” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ အိမ်ရှေ့ရှိဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ခိုင်း သည်။ ပြီးတော့....သူမကလည်း စိုးသီဟ ဘေးတွင်ဝင်၍ထိုင်သည်။ မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေသူမို့ ချစ်သူရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင် ချင်တာအမှန်ပင်။ “ ကိုစိုး...မနက်ထဲက လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာရောက်နေတာ...စောစောကလူကြီးတွေ ထွက်သွားတာ တွေ့လို့လာတာ....” ပြောလည်းပြော စိုးသီဟက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီးနမ်းသည်။ နမ်းရုံမျှမက စိုးသီဟ၏လက်က ခင်နှင်းဦး ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ရောက်လာကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်။ “ အို....ကိုစိုး....ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ....” ရင်သားပေါ်မှလက်ကို သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖယ်ရှားပစ်သည်။ “ ချစ်လို့ပါ....နှင်းရယ်....” “ အို....ချစ်တာကလဲ ကိုစိုးရယ်....နှင်း ဒါမျိုးမကြိုက်ဘူး....အို....အို....” ပြောကာမှပင် စိုးသီဟကပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ်ရောက်လာပြီး အင်္ကျ ီ လေးပေါ်မှပင် ဆုတ်ချေနေပြန်ပါသည်။ လုံးကျစ်သောရင်သားအစုံ၏ အတွေ့က ဘရာစီယာနှင့် အပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျ ီလေးကြားကခံနေလင့်ကစား အတွေ့ထူး၍ စီးပိုင်တင်းမာ နုညက်လှသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ လက်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်ရုံမျှပင်မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ရုန်းကန်၍ထွက်ရင်း ကျောပေးလိုက်သလိုဖြစ် သွားသည်။ မြဲမြံသန်မာလှသော စိုးသီဟ၏လက်နှစ်ဖက်အကြားမှ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက်ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေရရှာသည်။ ဒီ နေ့မှဘဲ ခင်နှင်းဦး ဘရာစီယာအပျော့စားကို ဝတ်ထားမိသည်။ ဒီတော့ သူမ၏ရင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေသော အတွေ့ကို ရင်သားတွေက ထိထိမိမိခံစားနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုအင်္ကျ ီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ဂုတ်ပိုးသား လေးများနှင့် လည်တိုင်အရင်းရှိ ဖွေးဖွေးဥဥအသားလေးတွေကိုပါ သူ၏ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းနှင့်စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနှင့်တို့ ကာ ထိကာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ပေးနေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍လာရသည်။ “ လွှတ်ပါ....ကိုစိုးရယ်.....နှင်းကိုချစ်ရင် လွွှတ်ပါတော့....” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက အတင်းရုန်း၍ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း သူမကို ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ဘဲ သူကပါထ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ “ ချစ်လို့ပဲနှင်းရယ်....နောက်ပြီး ကျောင်းပြီးရင်ပဲ လက်ထပ်ကြတော့မှာပဲကွာ....” “ အို...လက်ထပ်မှ လက်ထပ်ပေါ့....ခုလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ....” ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့်ပင် ခင်နှင်းဦးသည် သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကို နောက်ဖက်မှထိုးထောက်မိထားသော အရာကြီးကို သတိထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် သူမ၏ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ တင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ ရုန်းကန်နေ သော သူမ၏အင်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ယုတ်လျော့၍ နုံးချိသွားရသည်။ ဒါကို သတိထားမိလိုက်သော စိုးသီဟက ဗြုံးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခင်နှင်းဦး၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပါဆွဲ၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လှန်ချလိုက်သည်။ “ ကို....ကိုစိုး....မလုပ်....” စိုးသီဟ၏ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းကြီးများက သူမ၏တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးများကိုဖိ၍ စုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ မရုန်းကန်တော့ပါ....။ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းတွေ ပျောက်ကွယ်သွားရသည့်အပြင် မျက် တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း စင်း၍ကျနေပြီ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကြားမှာ စုပ်နမ်းထားသည့် ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စိုးသီဟ၏ လျှာဖျားက မထိတထိပွတ်သပ်၍ ယက်ပေးရင်း ပျော့ခွေကျလာပြီဖြစ်သော ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်ကထိန်း၍ ပွေ့ဖက်ထားရာမှ စိုးသီဟ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထောင်လျက်သားဖြစ်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားရောက်သွားပြီး ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်လေးကိုအုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးကို ဆွဲ၍ဖယ်ရှားသေးသည်။ စိုးသီဟ၏လက်ကြီးက ဖယ်ရှား၍မသွားသည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုပင် ပို၍ဆုတ်လိုက်သဖြင့် သူမသည်ပင်ယောင်ယမ်း၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိ သည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးဖြင့်လျောတိုက်ပွတ်ပေးသည်။ ဒီမှာတင် ခင်နှင်းဦး တစ်ယောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်၍မထားကြောင်း စိုးသီဟ သိလိုက်သည်။ သူ၏လက်ဖဝါးအောက်မှ သိသိသာသာပင် ဖောင်းမို့၍တက်လာသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုစပ်ကြားသို့ လက်ညှိုးထိပ်ကိုဖိထောက်ကာ အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းများက ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မှေးစင်းနေသောမျက်လုံးများက မနည်းအားယူ၍ ပွင့်လာသည်။ “ ကိုစိုးရယ်....ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ....” ခင်နှင်းဦး အသက်ကိုပင်ဝအောင်မရှုရသေး....စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးကို ဖိကပ်ကာနမ်းစုပ် ပြန်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီးအပေါ်မှ စိုးသီဟ၏ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ပွတ်မြဲပွတ်ပေးနေသည်။ သူမဝတ် ထားသော ထဘီလေးအောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသောအရည်လေးများက ထဘီလေးကို ဖောက်ထွက်လာကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးနေသော လက်ညှိုးထိပ်လေးကို စိုစွတ်စွာ ထိတွေ့လာပါတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေ၍ နေချေပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး စောက်ဖုတ်ပေါ်ရှိ လှုပ်ရှား နေသော သူ၏လက်ကိုရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က ....ခင်နှင်းဦးအားဆွဲ၍ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကိုဖက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခင်နှင်းဦးကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ရှက်ရွံ့ထူပူစွာဖြင့် ခင်နှင်းဦးက သူမ၏မျက်နှာလေးအား စိုးသီဟ၏ရင်ခွင်တွင်အပ်၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေသော သူမ၏ပေါင်လေးတွေက ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီးတွေ့မြင်လိုက်ရသည့် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သော အိပ်ယာလေးရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ သည်။ ခင်နှင်းဦးသည် ယခုအချိန်တွင် ရုန်းကန်၍ ထွက်ပြေးလိုပါက ထွက်ပြေးနိုင်သော အနေအထားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်အိအိကြီးကိုအုပ်၍ ဆုပ်ထား သော စိုးသီဟ၏လက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်အား လက်စောင်းဖြင့်တိုက်၍ ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အဆမတန်ဖောင်းကား၍ တင်းမာနေကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးခံစားနေရသော ရမ္မက်များကြားက သူမရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူမခေါင်းထဲတွင် သိနေသော အသိကလည်း သူမ၏ရှေ့တွင် တွေ့နေရသော အိပ်ယာထက်၌ မကြာတော့ သည့်အချိန်လေးအတွင်းတွင် သူမတစ်သက်လုံးအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် သန့်စင်ထိန်းသိမ်းလာခဲ့ရသော အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ရပေတော့မည်။ အသိဉာဏ်နှင့် ရမ္မက်ဆန္ဒနှစ်ခုကြားတွင် လွန်ဆွဲလျှက် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်။ မျက်ရည်များဖြင့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာလေးသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။ ပြီးတော့.... အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ပြီး....အိပ်ယာလေးရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးသို့ရောက်လျှင် ခင်နှင်းဦး သည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ကာ အိပ်ယာလေးထက်ပက်လက်လှန်ချကာ မျက်လုံး အစုံကို မှိတ်ထားလိုက်လေသည်။ သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ပါတည်းပါလာသော စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးအနှံ့ကို တစ်ဖွဖွနမ်းနေသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ် တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားရင်း ခင်နှင်းဦး၏ အင်္ကျ ီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ရင်း ဘရာစီယာအ တွင်းမှပြည့်အစ်၍ထွက်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ရင်သားစိုင် နုနုဖွေးဖွေးညက်ညက်လေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဒရစပ်နမ်းသည်။ သူမ၏ ရင်သားမှ ဘရာစီယာကို ခွာလိုက်ပြီးပြန်တော့ နို့သီးသေးသေးလေးတစ်ဖက်ကို ငု့ံ၍စို့လိုက်ရာ ဟင့်ကနဲ တစ်ချက်အ သံလေးထွက်၍ ခင်နှင်းဦး၏ ကျောလေးကော့တက်လာသည်။ ပြီးတော့ နို့လေးနှစ်ခုကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့သည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ဖောင်းကားတင်းပြောင်၍နေသော တစ်လုံးတစ်ခဲဖင်သားကြီးများပေါ် ရောက်၍သွားပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ပြီးတော့...ပေါင်တံကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ တခဏအတွင်း လိမ်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကင်းကွာ၍သွားသည်။ စိုးသီဟ နို့လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးလေးကိုမကာ တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အစကတည်းက ပြေလျော့နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးမှာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ထွက်သွားချိန်တွင် တော့ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော သူမအောက်ပိုင်းကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း....သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မျက်နှာလေးလွှဲထားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားကြပြီ....။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်၍ဝင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖြူဖွေး၍အိနေ သော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးလေးတွေ သန့်စင်ထားပုံရသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုမှာ ဖောင်းတင်း၍နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုကြားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ရည်ကြည်လေး များမှာ စိုစိမ့်၍ထွက်နေကြသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးထိပ်မှ ပြောင်တင်းနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝလေး တွင် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ...လီးတန်ကြီးအရင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ် လျှောက်ကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးရာ ပထမ ခင်နှင်းဦး၏ ခါးလေး ကော့၍ ကော့၍ တက်လာသည်။ လီးထိပ်က ထောင်တက်နေ သော စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။ ခင်နှင်းဦး မခံစားနိုင်....ခဏကြာတော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်၍ လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ဝမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း ဒလကြမ်းပင်ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟ၏ လီးတန်ကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်၍လာသည်။ စိုးသီဟ အသက်ကိုတစ်ဝကြီး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် လီးထိပ် ကို စောက်ပတ်ဝသို့တေ့ပြီး တဆက်တည်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ "ဗြစ်.....အ....ဗြစ်.....ဗြစ်....ဟင်း.....ဟင်း.....ဗြစ်.....အမလေး.....ဗြစ်....ဗြစ်.....ဖွတ်.....အ....ကျွတ်....ကျွတ်.. ....အဟင်း....” ခင်နှင်းဦး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားပြီး ရင်လေးရော ခါလေးပါ ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် စိုးသီဟက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ရင်သားတွေကို လှမ်းဆုပ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေကို ချေမွပေးသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေး တဖြေးဖြေးပြေလျော့လာသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်း ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တစ်ဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးပြန်သည်။ “ ဟင်း....ဟင်း....အို....ကျွတ်....ကျွတ်....” ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍လာသည်။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်သုံးလုံးသာသာလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ အ...အ....အင်း....” ပြီးတော့....လီးတန်ကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ကာပြန်သွင်းသည်။ “ ပြွတ်....ဖွတ်....” “ အင့်....ဟင့်....” ခင်နှင်းဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တစ်ချက်ဖြစ်ကာ တုန်တက်သွားသည်။ စိုးသီဟသည် လီးကို လက်လေးလုံးခန့်သာ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးလေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။ တစ်ခါ တစ်ခါ လီးတန်ကြီးအရင်းကို အောက်သို့ နည်းနည်းနှိမ့်၍ ညင်ညင်သာသာလေးဆောင့်၍ အလိုးလိုက်တွင်တော့....။ “ အင့်....ဟင့်....ကျွတ်....ကျွတ်....” သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ရင်ထဲတွင် ကျင်၍တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ခံစားရခက်စွာဖြင့် အယောင် ယောင်အမှားမှားဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက ဆွဲ၍ညှစ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟက လည်း ခင်နှင်းဦး၏ တုံ့ပြန်မှုမှာ အရသာထူးလှသည်ဖြစ်၍ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးနားအထိ ဆွဲ၍ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆောင့်ပါလေ တော့သည်။ "ပြွတ်....ပလွတ်....ဖွတ်....ဖွတ်....အင့်....ဟင်း....ကို....ကို....စိုး....အမလေး....ဟင်း....ဟင်း....” ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်ပြည့်သိပ်၍လာကာ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လာသောကြောင့် ခင်နှင်းဦးမှာ အသံထွက်၍ ညီးညူမိ လိုက်သည်။ အရသာတွေအီဆိမ့်တက်လာသော စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက် ၍ချကာ တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်၍ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်....ပလွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်....အဟင့်....ဟင်း....ပြတ်....ပြွတ်....” မကြာမီမှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်းဖြစ်၍လာပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍ လာရသည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး လည်း အားမရနိုင်ဖြစ်၍လာရသည်။ စိုးသီဟ၏လက်က သူမ၏ချိုင်းအောက်မှနေ၍ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီလျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်၍ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်၍လိုးတော့ရာ တစ်ခဏ အတွင်းမှာပင်.... “အား....အမလေး...အင့်....အ...အမလေး....လေး....” ဟူသော အသံလေးများဖြင့် စိုးသီဟ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာဖက်၍ထားသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်လေးနှစ် ဖက်က စိုးသီဟ၏ ကျောပြင်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိထုရိုက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်သွားစဉ်မှာပင် စိုးသီဟမှာလည်း ‘အင်း’ ကနဲ တစ်ချက်ညီး၍ လီးကိုအတင်းထိုးစိုက်ဖိကပ်ကာ....သူ၏ ခါးကြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ တက်သွားရပါတော့သည်။ ********************************************* မင်းဒင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါးက စေ့ရုံသာစေ့ထားသည်။ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့ ခင်နှင်းဦး အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည်ပဲ...။ အခုဘယ်သွားနေလဲ အိမ်ပေါ်ရောက်ကာမှ မင်းဒင် ဖိနပ်ချွတ်ကို တစ်ခါပြန်၍ ကြည့်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖိနပ်ကရှိနေသည်။ ဒါဆို ဒီကောင်မလေး အိပ်နေတာပဲဖြစ်မည်။ “ဟင်း....ဘယ်လိုဟာမလေးလဲမသိဘူး....အိပ်ပျော်နေတာပဲဖြစ်မယ်....ခါတိုင်း ဒါမျိုးမဟုတ်ပါဘူး....” ဆိုသော အတွေးပေါင်းစုံက မင်းဒင်၏ ခေါင်းထဲတွင် ဖြတ်သန်း၍သွားသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ အဒေါ်ကျောင်းဆရာမကြီး ဒေါ်မိုးမိုး၏ ယောကျ်ားဖြစ်သည်။ အခုဆိုလျှင် ဒေါ်မိုးမိုးက အသက်(၆၀)ပြည့်ပြီး အငြိမ်းစားယူထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်က အသက်(၄၀)သာရှိသေးသည်။ ဆရာမနှင့် တပည့်ယူခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး....ခုချိန်ထိ သားသမီးတစ်ယောက်မျှမရခဲ့ပေ။ ပြီးတော့ တစ်ခန်းစီ တစ်အိပ်ယာစီခွဲပြီး အိပ်ခဲ့ကြတာလည်း သုံးလေးနှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သည်။ အပေါ်မှာ ဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျ ီကို ချွတ်၍ မင်းဒင် သူ၏အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ရှပ်အင်္ကျ ီကို ချိတ်တွင် ချိတ်၍ အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲမည်အလုပ် သူ၏ အိပ်ယာခင်းတွင် တစ်ထွာပတ်လည်ခန့် စိုနေသော အကွက်ကြီးတစ်ကွက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မင်းဒင် အပေါ်ဘက် ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အပေါ်တွင် သပ်ရပ်စွာတင်ထားသော ခြင်ထောင်တွင် ဘာမှမတွေ့ရဘဲ ဒါဆိုအပေါ်မှကျလာသော ရေမဖြစ်နိုင်....။ အဆိုပါစိုနေသော အစွန်းကွက်ကြီးကို မင်းဒင် လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးပွတ်ကြည့်သည်။ စိုထိုင်းထိုင်း စီးထန်း ထန်းနှင့် မင်းဒင် သူ့လက်ဖဝါးကို နှာခေါင်းဖြင့် ကပ်၍နမ်းကြည့်သည်။ ‘ဟင်...’ မင်းဒင် ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားသည်။ ဘာလဲဆို တာ အတတ်သိလိုက်ပြီး ခင်နှင်းဦး....ခင်နှင်းဦး တော်လှ....တော်လှဖြင့် ယောင်းမမြင်းစီးထွက်ပြီ...ဗြုံးကနဲ ခက်ထန်ကြမ်း ကြုတ်သွားသော မင်းဒင်၏ မျက်နှာကြီးက တဖြေးဖြေးပြေလျော့ကာ ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် ခင်နှင်းဦး၏ အခန်းဘက်ဆီမှ တံခါးဖွင့်သံနှင့် ခြေသံတို့ကြားလိုက်ရသည်။ “ ခင်နှင်းဦး....ခင်နှင်းဦး....” “ ရှင်....” မင်းဒင် အော်ခေါ်လိုက်တော့ ခင်နှင်းဦး သူ၏အိပ်ခန်းဝသို့ရောက်လာသည်။ မင်းဒင်လှမ်းကြည့်၍ အကဲခတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာက မလုံမလဲနှင့် ပန်းဆီရောင်သန်းနေသည်။ ပြီးတော့...အတော်နွမ်းနယ်နေသည့် ပုံမျိုးတွေ့လိုက် ရသည်။ “ဘာလဲ...အန်ကယ်....သမီး....အိပ်ပျော်သွားလို့ တံခါးသော့မပိတ်မိတာ....” မင်းဒင် သူမမျက်နှာကို ကြည့်၍ပြုံးလိုက်သည်။ “ ဒီနားလာဦး....” ခင်နှင်းဦး သူ့နားရောက်လာသည်။ “ ဒါတွေက ဘာတွေလဲ....” “ဟို....ရှင်...ဟို...ဟို....သမီး...မသိဘူး....အိပ်နေတာ....” မင်းဒင် ပြလိုက်သော အိပ်ယာခင်းပေါ်မှ အစိုကွက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ခိုက်....ခင်နှင်းဦး ဆတ်ကနဲ တုန်သွား သည်။ ပြီးတော့...သူမ၏ စကားတွေက အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့နှင့် ထွက်လာသည်။ သူမနှင့် စိုးသီဟ လွန်ခဲ့သော နာရီဝက် ခန့်ကမှ ဒီအိပ်ယာပေါ်မှထခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပါလား....။ “အေး....ဒီကိစ္စ....သမီးမသိဘူးဆိုပေမယ့်....အန်ကယ်....သိတယ်....ကဲ....သမီးသွားတော့....အန်ကယ် မင်း အန်တီကို မပြောပါဘူး....” “ ရှင်....” ခင်နှင်းဦး မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာ ခေါင်းငု့ံပြီး အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့် ထွက်သွားသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ရင်း မင်းဒင် ပြုံးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီနေ့တော့ ရှိစေတော့....ကောင်မလေး ပင်ပန်းနေပြီ.... သူလည်းခုမှ မာဆတ်ကပြန်လာတာ မဟုတ်ပါလား....။ ********************************************* “ ဟာ....အန်ကယ်....” အမြဲတစေ နီစွေးနေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလုံးလုံးလေးကို မင်းဒင်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံက ငုံစုပ်တာကို ခံလိုက်ရသည်။ “ ဟွန်း...အွန်း...ဟင်း....ဟင်း....” သက်ပြင်းရှိုုက်သံများ ပြိုင်တူပေါ်လာသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်း၍ ကျလာသည်။ “ အန်ကယ်....ရှင်...ရှင်....” ခင်နှင်းဦး ဆောင့်ရုန်းလိုက်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပြွတ်ကနဲ ကွာသွားသည်။ သို့သော် မင်းဒင်က ကျွမ်း သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အလျှင်အမြန်ဆွဲယူကပ်သည်။ အပူလှိုင်းစီးကြောင်းက ခင်နှင်းဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စီးဝင်ပျံ့နှ့ံသွား သည်။ “ ပြွတ်....အို....” အသိလေးတစ်ချက်ဝင်သည်နှင့် ခင်နှင်းဦး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲခွာ၍ ပြေးထွက်ရန် ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်သည်။ ဒီမှာတင် မင်းဒင်၏ မာကျောလှသော ပစ္စည်းကြီးက သူမ၏ဖောင်းဖောင်းကားကား ဖင်သားလုံးလုံးတွေဆီသို့ ထိုးဖောက်ထိကပ်ရင်း မင်းဒင်က သူမကိုနောက်ကျောမှ ဖက်လိုက်သည်။ “ ပြွတ်...ပြတ်...ပြတ်...” မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ လည်ဂုတ်ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့...ပါးစပ်နှင့် စုပ်သည်။ ခင်နှင်းဦး တစ်ကိုယ် လုံး ကြက်သီးထသွားရုံမျှမက သူမ၏ တင်သားကို ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ရုန်းကန် ထကြွနေသည်ကို သိနေရသည်။ ခင်နှင်းဦးက အသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ သူမကို ဖက်ထားသော မင်းဒင်၏ လက်အစုံက သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်နယ်ဆွဲကိုင်ပြီး ချေမွနယ်ဖတ်နေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦး တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုး ဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် စိတ်များယောက်ယက်ခတ်ကာ သွေးများဆူပွက်လာသည်။ ရပ်နေသော သူမ၏ ခြေထောက်တွေ ယိုင်နဲ့လာ သည်။ “ အင်း....အန်ကယ်....သမီးကို...သနားပါ....” လှိုက်မောတုံခါစွာ တောင်းပန်သံလေးက ရာဂဘီလူး မင်းဒင်ကို မဖြောင်းဖျနိုင်ချေ။ မင်းဒင်၏ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်ကြားမှ ရုန်းမထွက်နိုင်မှန်းသိလျှက်နှင့် ခင်နှင်းဦး သူမကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းလှုပ်၍ရုန်းသည်။ ဒီမှာတင် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ဟသွားပုံရပြီး....နောက်မှ ဖိကပ်ထိုးထောက်ထားသော မင်းဒင်၏လီးကြီးက သူမ၏ ပေါင်ကြား သို့ တိုးဝင်လာသည်။ မင်းဒင် ဒူးကိုညွတ်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြားက ပုဆိုးနှင့် ထဘီခံနေသော်လည်း သူ့လီး ကြီးက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်၍နေသည်။ ခင်နှင်းဦး အရည်ပျော်ချင်လာသည်။ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ ၍လာသည်။ မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလှန်၍ ရင်ခြင်းအပ်လိုက်သည်။ ဒီအခါတွင်တော့ မင်းဒင် ၏ ပစ္စည်းကြီးက ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ထဘီပေါ်မှ ခပ်တင်းတင်း ဖိထောက်ထားလိုက်သည်။ “ အင့်....အင်း....” နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်ပြီး....ခင်နှင်းဦး၏ လျှာဖျားလေးကို ကလိ၍ဆွသည်။ “ ချစ်လိုက်တာ....နှင်းလေးရယ်...” ခင်နှင်းဦး၏ နှိပ်စေ့လေးတွေတပ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျ ီလေးက ပွင့်ထွက်သွားသည်။ အနက်ရောင် ဘရာစီယာ လေးထဲမှ ဝင်းဝါသော နို့လေးနှစ်လုံးကို ညင်သာစွာ ကော်ထုတ်သည်။ ဝင်းကနဲ အိစက်ပြည့်တင်းစွာ ကန်ထွက်လာသော နို့ လေးနှစ်လုံးက မင်းဒင်၏ ရာဂမီးကို ဟုန်းကနဲထသွားစေသည်။ “ အန်...အန်ကယ်....မလုပ်....အ....” အသံလေးက ညင်သာလွန်းပြီး မောသံလေးဖြင့် တုန်ခါ၍နေသည်။ “ နှင်းလေးကို...ကိုယ် လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ....” ကြားရတာနှင့်ပင် ရင်ထဲတုန်ခါသွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်တောင်ကြီးတွေ စင်းကျကုန်သည်။ မင်းဒင် နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးများကို ညင်သာစွာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ “ပြွတ်....အ....အ...ဟင့်...အင်း...ဟင်း....ဟင်း....” ခင်နှင်းဦး ဆတ်ဆတ်ခါ သွားသည်။ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများက မင်းဒင်၏ ဆံပင်များကြားသို့ တိုးဝင်ကာ မင်းဒင်၏ ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မချင့်မရဲကိုင်ပြီး နို့စို့ခံနေမိသည်။ “ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....အ....အာ.... ဟင်း....” ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ သက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိသည်။ မင်းဒင်၏ လက်ဖဝါးက သူမ၏ စောက်ပတ်အုံ လေးကို အုပ်၍ သုတ်လိုက်သည်။ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးတွေက ထဘီကိုဖောက်၍ မင်းဒင် လက်ကို စိုသွား သည်။ မီးစိမ်းပြနေပြီ...ဂီယာပြောင်း၍ မောင်းထွက်ရတော့မည်။ မင်းဒင် သူမကို ပွေ့ချီ၍ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး စိတ်ထဲ အန်ကယ့်အပေါ် အလိုမတူမှုတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ စောစောက သူမကို ထိုးထောက်ကာ ဖိကပ် ထားသော ‘ဟာကြီးက’ သူမ၏ ချစ်သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက် အတော်ကြီးထွားကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်၍ ခင်နှင်းဦး အသာလေးငြိမ်နေသည်။ မင်းဒင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးသည်။ အမွှေးထုက ထဘီ အောက်တွင် လုံးထွေးရှုပ်ထွေးနေကြပြီ။ ထဘီကို ဆွဲချွတ်သည်။ “ အို....မချွတ်....နဲ့....ကြည့်ပါလား....အဟင့်....” ခင်နှင်းဦး၏ စကားလမ်းကြောင်းနှင့် အသံအနေအထားလေးတွေ ပြောင်းလာကြောင်း မင်းဒင် သတိထားမိလိုက် သည်။ ဖောင်းတင်းခုံးထနေသော စောက်ပတ်ဝင်းဝင်းလေးကို မင်းဒင် ဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက နီ စွေး၍ ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးများဖြင့် ရွှမ်းလက်၍နေသည်။ ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ် လေးဖြင့် ပွတ်လှည့်လိုက်သည်။ “ အား....ရှီး....သေပါပြီ...အ...အ....” ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားသည်။ မင်းဒင် ပုဆိုးကိုချွတ်၍ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်သည်။ သံချောင်းအလား မာကျော နေသည့် သူ့လီးကြီးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးထောက်လိုက်သည်။ “ အ...ဟာ...အ...အ...ဟင်း....” ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်ကျသွားသည်။ အကိုင်အတွယ် အနူးအနှပ်ကအစ စိုးသီဟနှင့် ဘာမှမဆိုင် ....သာလွန်ကောင်းမွန်လှသော အန်ကယ်၏ အကိုင်အတွယ် ထံမှာသာ ခင်နှင်းဦး၏ စိတ်က ရောက်နေသည်။ စိုးသီဟ တင် သာမဟုတ်....အန်ကယ်ကလွဲရင် ခင်နှင်းဦး ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပေ။ “ ကိုယ်....လိုးတော့မယ်နော်....နှင်းလေး...” “ ဟွန်း...ကြည့်...သူသိပ်နိုင်တာပဲ...” မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေက တဖျပ်ဖျပ်နှင့် ရွှမ်းပသောမျက်လုံးလေးများဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည့်အ ခိုက်....မင်းဒင်က သူ့လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ကာ တဆက်တည်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ ပြွတ်....ပလွတ်....ဖွတ်...” “ အ...အင်း....” သံရှည်လေးဖြင့်ညီးကာ ခင်နှင်းဦး သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍ တွန်းထားမိသည်။ “အင်း....ဟင်း....အရမ်းကြီးဘဲ...သူ့ဟာကြီးကလဲ....နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး....” “ ဟဲ...ဟဲ...” “ ပြွတ်...စွပ်...ပြွတ်....ပြွတ်....” လီးကြီးကို တဝက်လောက်ထုတ်ပြီး ညင်သာစွာ ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။ လေးငါးကြိမ်လောက် ညှောင့်ပြီးလိုးပြီး တော့မှ လီးကိုဗြုံးကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ ဗြစ်...” “ အိုး....အား....ဘာဖြစ်လို့လဲ...” မှိတ်ထားသော မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ပြီး ခင်နှင်းဦး ကမန်းကတန်းမေးလိုက်ရှာသည်။ သူမ မေးလိုက်ခိုက်မှာပင် မင်းဒင်က ဗြုံးကနဲ ငုံ့၍ သူမစောက်ပတ်ကို ဖြဲကာ နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် တေ့၍ စုပ်လိုက်သည်။ စောက်စေ့ရဲရဲလေး တင်းကနဲ ထောင်တက်သွားသည်။ “ ဗြစ်...ပြတ်...ပြွတ်...ဗြစ်...ဗြစ်...” “ ရှီး...အိုး...ကျွတ်....ကျွတ်...ကျွတ်....” မင်းဒင်၏ ဆံပင်ကိုစုံကိုင်ပြီး မင်းဒင်၏ မျက်နှာနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကပ်ကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ လူးရင်း...ညီးတွားလိုက်မိသည်။ “ ပြွတ်...ပြတ်...ပြတ်....ပြွတ်....” “ အား....ရှီး...အား....အား....အ....” စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ယက်နေမှုကြောင့် ဒူးနှစ်ဖက်က ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားကာ ခြေဖဝါးအစုံ က အိပ်ယာကို ကန်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကြွကာ ကော့တက်လာသည်။ “ ပြွတ်....ပြွတ်...ပလပ်...ပလပ်....” လျှာအပြားလိုက်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အောက်ခြေမှ စောက်စေ့ကို ကျော်ကာ ယက်တင်လိုက်သောကြောင့် ခင်နှင်းဦး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်သွားရှာသည်။ မင်းဒင် ခေါင်းထောင်၍ ထလာသည်။ ပြီးတော့...သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက် သည်။ မင်းဒင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦး အမောဖြေရင်း မင်းဒင် လုပ်သမျှကို မျက်လုံးလေးမှေး၍ ကြည့်နေ သည်။ မင်းဒင်က အသက်(၄၀)ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်သန်မာလှသည်။ ကြွက်သားစိုင်တို့က သူ့နေရာနှင့်သူ ကျစ် လစ်မာကျောနေသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မှေးစင်းနေသော ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက တောက်ပ၍ အရောင်ထွက်လာ သည်။ “ အန်ကယ်....ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ဟင်....” သိရဲ့သားနှင့် စကားမရှိစကားရှာ၍ သနားစဖွယ် မျက်နှာလေးနှင့်မေးသည်။ “ နှင်းလေးကို....ကိုယ် -ိုးတော့မလို့...” “ ကျွတ်...ဒီစကားကြီးပဲပြောနေ....” သူမ၏ မျက်စောင်းလေးတွေက အလှပဆုံးဖြစ်နေသည်။ မျက်စောင်းလေးအဆုံး သူမ၏ အကြည့်က ကော့ထောင် နေသော မင်းဒင်၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ရောက်သွားပြီး ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလားမှတ်ရသည်။ “ နှင်းလေး....အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ပါလား....” “ ဟင့်အင်းကွယ်....” “ တို့-ိုးကြမယ်လေ...” “ ဒီအတိုင်းလဲရသားနဲ့ကွာ...” ခင်နှင်းဦး မူတူတူငြူစူစူလေးပြောသည်။ ဒါပေမယ့် မင်းဒင်ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင်ဘတ်ကျယ်သီးတွေပြုတ်နေ သော သူမ၏ အင်္ကျ ီကို ကိုယ်မှခွာလိုက်ပြီး ကျန်သောဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ် သွားပြီ။ “ ဟင့်ကွယ်....ဘာမှန်းလဲမသိဘူး....” ပြောလိုက်ပေမယ့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်လုံးအစုံက ပြုံးယောင်သမ်းနေသည်။ “ နှင်းလေး....ကိုယ့်ဟာကြီး ကိုင်ကြည့်စမ်း....” “ ဟာကွာ...” ပြောလဲပြော မင်းဒင်က ခင်နှင်းဦး၏ ညာဘက်လက်လေးကိုဆွဲ၍ သူ၏လီးကြီးပေါ် အသာလေးတင်ပေးလိုက် သည်။ စောစောက -ိုးထားသဖြင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးအပေါ် အချွဲအရည်တို့က ကပ်ညိကာစီးထန်းထန်းဖြစ်နေ သည်။ တုန်ရီနေသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်ချောင်းလေးတွေက ပထမဖွဖွလေး လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်ပြီးနောက်...အတင်းညှစ်၍ အားရပါးရကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေး တစ်ပေါက်စို့ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရရင်း မနေနိုင်မထိုင် နိုင်ဖြင့် ခင်နှင်းဦး စအိုလေးကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ “ မှောက်လိုက်ပါလား....နှင်းလေး....” “ ဟာကွာ...စိတ်..ညစ်..တယ်...” ပြောမယ့်သာပြောသည် လက်ထဲမှလီးကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်လွှတ်၍ မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ မင်းဒင်က သေး ကျင်သော သူမ၏ ခါးကိုဒူးထောက်မိသည်အထိ ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်ရာ ကြီးမားအိစက်ဖြူဝင်းသော ဖင်ဆုံကြီးများက သူမ၏ နောက်တွင် ဒူးထောင်ထားသော မင်းဒင်၏ လီးကြီးတဲ့တဲ့၌ ချိန်သားကိုက်ဖြစ်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦးမှာ ဖင်ကြီးကို ဖင်ဘူး ထောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်နေပြီး ထောက်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်က အတန်ငယ်ကားထားသောကြောင့် ထူအမ်းအမ်းမို့ နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းမှာ အတန်ငယ်ဟလျက် စောက်ပတ်ဝမှ အရည်ဖြူဖြူလေးကို တွေ့မြင်နေရသည်။ မင်းဒင်က လီးကို နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသို့တေ့၍ သူမ၏ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို အားရ ပါးရ ဆွဲကိုင်ညှစ်၍ လီးတန်ကြီးကို -ိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ ပြွတ်...ပလွတ်....အား....အီး....” ခင်နှင်းဦး၏ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားသည်။ မင်းဒင်ကလည်း အားရပါးရကို ဆောင့်၍-ိုးသည်။ “ပြွတ်...ပြတ်...ပလွတ်....ပြွတ်...ဗြစ်...ပြွတ်... ဗြစ်....” “ အင့်....အင့်....အင့်....အဟင်း....” သဘာဝ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာ နောက်သို့ပြန်၍ပြန်၍ ကော့ဆောင့်လာသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်၍ မာန်တင်းကာ ခင်နှင်းဦး အားရပါးရကြီးကို အ-ိုးခံနေသည်။ “ပြွတ်....ဖွတ်....ပလွတ်....ပလွတ်...ပြွတ်...ဗြစ်....ဖွတ်....အင့်....အင့်...အ...အ...အင့်...အင့်....” ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲခါရမ်းသွားသော ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ကြီးကို ထိန်း၍ကိုင်ကာ ဆောင့်-ိုးသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလေးဖြစ်နေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှုံ့ချီမဲ့ချီ အံကြိတ်ချီဖြင့် ဝေဒနာပေါင်းစုံကို ခံစားနေရသည်။ “ ဗြစ်....ပလွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....” “ အ...အီး....အမလေး....ကိုယ်ရဲ့....အ...ဟ....” ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးသာမက ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးတစ်ခုလုံး ခါယမ်းသွားပြီး အိပ်ယာ ပေါ် မှေးချထားသော သူမ၏ ခေါင်းလေးက ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ ထောင်ထောင်သွားသည်။ ခင်နှင်းဦး အရသာထူးကို ဆွတ်ခူး လိုက်ပြီကို သိလိုက်သော မင်းဒင်က လေးငါးချက်လောက် အပြင်းထန်ဆုံး ဆောင့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့် လိုက်လေတော့သည်။ (ပြီးပါပြီ) Credit : Original Writer

နောက်ဆုံးတင်ထားသော ပိုစ့်ပေါင်း (၂၀) ညီအစ်ကို ကြည့်လိုသောခေါင်းစဉ်ကို နှိပ်ပါ

ဆက်လက်ကြည့်ရူ့ရန် ကြုံရာကျဗန်း ဖူးစာအုပ်များ (ညီအစ်ကို ကြည့်လိုသော ပုံအောက်ကစာကို နှိပ်ပါ)