* ပိုကြီးလေ ပိုကောင်းလေ **** ( စ / ဆုံး )
ဖူးစာအုပ် ===============
တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွားနှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှသော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင် နွမ်းပါးစွာနေရရှာသည်။
တင်ထွန်းတစ်ယောက် ထွေရာလေးပါးစဉ်းစားနေရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ကာ မနက်စောစောစီးစီး လီးတောင်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ လူကောင်သေးသလို လီးလည်း သိပ်မကြီးလှ။ တောင်လွန်းမှ ငါးလက်မသာသာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မည်။ လန်ပြီးသား လှမူ၏ ထမီပါးလေးကို လှန်တင်လိုက်ကာ လီးကို ဖင်နှင့်ကပ်လိုက်သည်။ လှမူ၏ ကုပ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ ချွေးစေးလေးများစို့နေသော လှမူ၏ ပုခုံးသားလေးများမှ နှစ်လိုဖွယ်ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမယား လှမူမှာ ဘဝပေးကုသိုလ်ကံကြောင့်သာ နွမ်းပါးနေရရှာသည်။ ယှဉ်ကြည့်လျှင် နာမည်ကျော်မင်းသမီးများထက် လှပပေသည်။ လှမူ ရုတ်တရက်နိုးလာသည်။ မျက်လုံးလေးများကို မှေးကာ ဆက်မှိန်းနေသည်။ တင်ထွန်းလည်း တောင်နေသောလီးကို တံတွေးအသာဆွတ်ပြီး ဖင်လုံးကြီးများကြားမှ လျှိုကာ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးသေး၍လားမသိ တင်ထွန်းလီးတချောင်းလုံး လှမူ၏ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားသည်။ လှမူမှာ တုတ်တုတ်မလှုပ်ပဲ ဆက်အိပ်နေသည်။ တင်ထွန်းသည် လီးပိန်လေးကို ကပ်ညှောင့်ရင်း အရသာခံနေသည်။ ခနနေလျှင် လှမူမှာ စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး စောက်ခေါင်းကို ဆွဲညှစ်ပေးလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမှာ လီးအညှစ်ခံရသည်နှင့် မထိန်းနိုင်ဘဲ သုက်ရည်များကို ကော့ပြီး ပန်းထည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးလျှင်လှမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ လှမူမှာ တင်ထွန်းပြီးသွားသည်နှင့် အိပ်ရာမှထပြီး လက်နှီးစုတ်နှင့် သုက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အိမ်သာထဲသွားပြီး သေးပေါက်ကာ အဖုတ်ကို ဆေးကြောနေသည်။ တင်ထွန်းမှာတော့ လီးပျော့လေး တန်းလန်းနှင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် မှိန်းပြီးကျန်ခဲ့သည်။ ခနမှိန်းပြီး တင်ထွန်း ရေမိုးချိုးကာ လှမူပြင်ပေးသော မနက်စာကို စားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင်အလုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လှမူမှာတော့ အိမ်မှုကိစ္စ ရှင်းလင်းရင်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။
တင်ထွန်းအလုပ်တွင် အဆင်မပြေ။ သူ့အလုပ်က ခရီးသွားလမ်းပြအလုပ်။ ဒီနေ့ ခရီးသည်မရှိ။ အလုပ်ရှင်က ဆောရီးဟုပြောပြီး တင်ထွန်းကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်းစိတ်ဓာတ်ကျပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့် ဘတ်စ်ကားစီးကာ သူတို့နေသော ခြောက်ထပ်တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးဆီသို့ပြန်လာခဲ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့ပေါက်ရောက်တော့ မနက် ၁၀ နာရီသာသာရှိဦးမည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အထဲမှ သော့ခတ်ထားသည်။ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်မည် လုပ်ပြီးမှ ဖိနပ်စင်ဆီသို့ အမှတ်တမဲ့ မျက်လုံးရောက်သွားသည်။ ဖိနပ်စင်ပေါ်တွင် ယောက်ျားစီးဖိနပ်တစ်ရံ။ တင်ထွန်းစိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ဧည့်သည်များလား။ ဒါဆိုလည်း ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ တင်ထွန်း သိပ်ပြီး စဉ်းစားမနေနိုင်တော့။ ထင်သလိုမဖြစ်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းရင်း အသာလေး အသံမထွက်အောင် သော့ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခြေဖော့နင်းပြီး အိမ်ထဲသို့ဝင်သည်။ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံအချို့ကို ကြားလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာ ကျဉ်းလှသဖြင့် အသံကို တော်တော်ပီပီသသ ကြားရသည်။
...အင်း... အင်း....အားးး .........အိုး........ ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ်ဗြွတ်.... အင်းးး
ညည်းညူနေသော လှမူ၏အသံနှင့် ယောက်ျားတစ်ယောက်အသံ။ အသားချင်း အရေပြားချင်း ထိရိုက်သံများ။ လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက်သံများ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ တင်ထွန်း၏ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူနေသည်။ အာခေါင်တွေခြောက်နေသည်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ မိုးပြိုကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ လှမူ။ လုပ်ရက်လေချင်း။ သူတို့အိမ်ထောင်သက်မှာ ဆယ်နှစ်ရှိပြီ။ ငယ်ချစ်များဖြစ်သည်။ အချစ်ဦးများလည်း ဖြစ်ကြသည်။ ယခုတော့ လုပ်ရက်ပြီ။ တင်ထွန်းမသိစိတ်က အိပ်ခန်းဆီသို့တွန်းပို့နေသည်။ အိပ်ခန်းကို ကာထားသော သုံးထပ်သားနံရံတွင် အပေါက်များ အမြှောင်းများ ရှိနေရာ တင်ထွန်း စိတ်ကို တင်းပြီး အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။သစ်သားနံရံကြားမှ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ရှင်းလင်းလွန်းနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် အဝတ်မဲ့လူနှစ်ယောက် အားရပါးရလိုးနေကြသည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းရှိရာဘက်ကို ကျောပေးထားသည်။ မိန်းမဖြစ်သူက အပေါ်မှ တက်ဆောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ထွန်းသည် လှမူ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ တင်ထွန်းလိုးလျှင် ထမီလောက်သာလှန်ပြီး အာသာပြေလိုးရုံမျှဖြစ်ရာ လှမူ၏ ကိုယ်တုံးလုံးကို ယခုကဲ့သို့ မတွေ့ဖူးချေ။ လှမူသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အောက်မှ လူကို ခွလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ လှမူ၏ ဖင်တုံးကြီး ကြွသွားလျှင် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်ထွန်းသည် သူ့မိန်းမကို ပက်လက်လှန်ပြီး အောက်မှ ပင့်လိုးနေသော လူကို သတိထားကြည့်လိုက်မိသည်။ ပက်လက်လှန်ထားသောလူ၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်။ တခြားလူမဟုတ် တင်ထွန်းတို့ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ကလေးသုံးယောက်အဖေ အောင်မြင့် ဖြစ်နေသည်။ အောင်မြင့်မိန်းမမှာ ကလေးသုံးယောက်မွေးပြီးကတည်းက ဝတုတ်ပြဲကြီးဖြစ်ပြီး ပုံပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ ယခု လူယုတ်မာ အောင်မြင့်က သူများမိန်းမ အချောအလှကို ကြာကူလီလုပ်ပြီး လာလိုးနေပြီ။ သူမိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော အောင်မြင့်လီးကြီးကို တင်ထွန်းစိုက်ကြည့်မိသည်။ ညိုညိုတုတ်တုတ်လီးကြီးသည် တင်ထွန်းလီးထက် သိသာစွာပိုကြီးနေသည်။ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီး တခြားယောက်ျား၏ လီးကြီးကို အငမ်းမရစုပ်ဆွဲနေသယောင်ပင်ထင်ရသည်။ တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမ တခြားယောက်ျားနှင့် စိတ်ပါလက်ပါလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ ချက်ချင်းပင် အခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ရိုက်နှက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်များပေါက်လာသည်။ သို့သော် အောင်မြင့်၏ သန်မာထွားကျိုင်းသော ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး မလုပ်ရဲဘဲဖြစ်သွားရသည်။ မတော် ပြန်ရိုက်နေမှ ပိုပြီး အရှက်ကွဲနေဦးမည်။ တင်ထွန်း အကြံတစ်ခုပေါက်လာ၍ သူ၏သူငှေးသူ့ကို အလုပ်ကိစ္စအတွက်ပေးထားသော ဟန်းဖုန်းကို အိတ်ထဲမှထုတ်ပြီး လှမူနှင့် အောင်မြင့်တို့လိုးနေပုံကို ဗီဒီယိုရိုက်နေမိသည်။ ဖုန်းကို နံရံအပေါက်ကြားအပ်ပြီး ရိုက်နေရာ မည်မျှကြာအောင်ရိုက်နေသည်မသိ၊ အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားသံအချို့ကြားမှ သတိဝင်လာသည်။ တင်ထွန်း ကမန်းကတန်း အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဆီသို့ပြေးသွားပြီး အိမ်အပြင်သို့ လျင်မြန်စွာ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အောက်သို့ဆင်းလာပြီး လမ်းမပေါ်တွင် ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်နေမိသည်။ ခနကြာလျှင် အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွေ့သဖြင့် ဝင်သောက်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အရက်သုံးခွက်လောက်ဝင်သွားလျှင် တင်ထွန်းအိမ်သာသွားချင်လာသည်။ အရက်ဆိုင်အိမ်သာထဲတွင်ထိုင်ရင်း ဖုန်းထဲမှ ဗီဒီယိုကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ပြီး တင်ထွန်းတံတွေးမျိုချမိသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ဒီလောက်လှမှန်း အခုမှပင် သိရတော့သည်။ အောင်မြင့်မှာ မိန်းမကို အောက်မှ လီးကြီးဖြင့်ပင့်လိုးရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို လက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် ပွတ်ချေနေသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်က တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်ကို တင်ထွန်းကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းမှ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အောင်မြင့်၏ သုက်ရည်များလျှံကျလာသည်။ တင်ထွန်းဗီဒီယို ကြည့်နေရင်းမှ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ လီးတောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိမိမိန်းမ သူတပါးနှင့် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေသည့်အဖြစ်ကို တင်ထွန်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ လက်တစ်ဘက်က ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း ကျန်တဘက်က လီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ ဗီဒီယိုထဲတွင် လှမူနှင့် ကြာကူလီကောင်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံးနှင့် လီးရည် စောက်ရည်တွေ ပေကျံပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းရှုပ်နေကြသည်။ ယင်းကို ကြည့်ရင်း တင်ထွန်းမှာ ဂွင်းတိုက်မိနေသည်။ လှမူသည် အောင်မြင့်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး ထိုလူ၏ ဘေးတွင် လှဲအိပ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖလွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ တင်ထွန်းခမျာ သူများလရည်တွေနှင့် စိုရွှဲနေသော မိမိမိန်းမ၏ စောက်ဖုတ်ဟပြဲကြီးကို ကြည့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုက်ရည်တွေကို အရက်ဆိုင် အိမ်သာထဲတွင် ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။တင်ထွန်းတစ်ယောက် အရက်ဆိုင်တွင် အချိန်ဖြုန်းပြီး နေစောင်းလောက်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ မိန်းမဖြစ်သူမှာ ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် ယောက်ျားကို စောင့်ကြိုနေသည်။ လှမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ အပြစ်ကင်းပြီး ထင်ရက်စရာမရှိပေ။ တင်ထွန်း အရက်တွေ မူးလာတာကို လှမူသိသွားသည်။
'အကို အလုပ်မှာ အဆင်မပြေလို့လား'
တင်ထွန်းမျက်နှာသေကြီးနှင့် အိမ်ရှေ့ကြိမ်ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အရက်အရှိန်ကလေးနှင့် နည်းနည်းတော့ ရဲတင်းနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ တင်ထွန်း သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ သူ့ဖုန်းကို လှမူဆီထိုးပေးလိုက်သည်။ ဖုန်းထဲရှိ ဗီဒီယိုနေရာကို ဖွင့်ထားပြီးသားဖြစ်သည်။ လှမူ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့် ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် လွန်စွာအံ့သြပြီး ဗီဒီယိုကို ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ခနနေမှ သတိဝင်လာပြီး မျက်နှာလေးကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။
တင်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ပြီး ဗီဒီယိုကို ဆုံးသည့်အထိ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာပြန်သည်။ တင်ထွန်း မူးမူးနှင့် အိပ်ခန်းထဲလိုက်သွားသည်။ သူတို့အိပ်ခန်းမှာ သော့မရှိသဖြင့် လှမူမှာ သော့မခတ်နိုင်ဘဲ တံခါးလေးကို သာ စေ့ပြီး ပိတ်ထားရသည်။ တင်ထွန်း တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ မိန်းမဖြစ်သူက တင်ထွန်းကို ကျောပေးပြီး အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေသည်။ ထမီပါးပါး၏အောက်မှ ဖင်လုံးကြီးတွေက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ တင်ထွန်း ခါးတင်ပေါ်တွင် တစောင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်နေသည်။
'အကို မူ့ကို သတ်ချင်ရင် သတ်လိုက်ပါတော့။ မူမှားပါတယ်'
'မူဘာလို့ ဒီလိုလုပ်တာလဲဆိုတာကို အကိုနားမလည်နိုင်ဘူး'
တင်ထွန်း ခြောက်ကပ်စွာပြောလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲမှ တောင်နေသောလီးကို ပုဆိုးကြားတွင် အသာညှပ်ထားရသည်။
လှမူ အိပ်နေရာမှ ထပြီး လှည့်ကာ တင်ထွန်းရင်ဘတ်နှင့် မျက်နှာကို အပ်ပြီး ဖက်လိုက်သည်။
'မူမှားပါတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်။'
'အကို့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ'
လှမူမှာ ဘာမှမပြောနိုင်ဘဲ တွင်တွင်သာ ငိုနေတော့သည်။ မျက်နှာကို ရင်ဘတ်တွင်ကပ်ပြီး အပ်ထားရာမှ တောင်နေသော တင်ထွန်း၏ လီးကို လှမူတွေ့သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသောလှမူမှာ တောင်နေသော ယောက်ျား၏လီးကိုတွေ့လိုက်ရာ ချော့ဖို့ရန် အခွင့်ကောင်းရပြီးဟု ရိုးရိုးသားသားတွေးကို လီးကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
'မူ။ မလုပ်နဲ့။ အကိုမေးတာကိုသာ ဖြေစမ်းပါ'
တင်ထွန်းမှာ ပါးစပ်က ကန့်ကွက်နေသော်လည်း လူက မငြင်းနိုင်ဖြစ်နေရှာသည်။ လှမူ တင်ထွန်းပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရာ တင်ထွန်း၏ လီးမှာ သေးသော်လည်း အစွမ်းကုန် မာတောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ ခေါင်းကို နှိမ့်ချပြီး လီးကို ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်း မျက်လုံးများမှေးစင်းသွားပြီး လောကကြီးကို မေ့သွားသည်။ လှမူမှာ လီးခနပဲ စုပ်ပေးလိုက်ရသည် တင်ထွန်းတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်လိုးချင်လာသဖြင့် လှမူကို တွန်းလှဲပြီး ထမီကို လှန်လိုက်သည်။ မိန်းမ၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို ထောင်ဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားတွင်ဝင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။
လှေကြီးထိုးပုံစံလိုးနေရင်းနှင့် လှမူ၏ ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းရှုပ်နေမိသည်။ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် လိုးနေရင်း တင်ထွန်း လှမူကို မေးလိုက်မိသည်။
'မူ အကိုမေးတာတွေ အမှန်အတိုင်းဖြေမလား'
'အကို မူ့ကို ခွင့်လွှတ်မှာလားဟင်' လှမူ အောက်မှ ပင့်ကော့ပြီးခံရင်း အဖုတ်ကို ညှစ်ရင်းမေးလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမှာ သုက်မထွက်အောင် မနည်းထိန်းနေရင်းမှ
'မသိဘူး။ အကိုမေးတာတွေကို အမှန်အတိုင်းဖြေပါ။ '
'ဟုတ်ကဲ့'
'အောင်မြင့်နဲ့ ဘယ်နှခါလုပ်ပြီးပြီလဲ'
အမှန်မှာ လှမူတစ်ယောက် အဆင်ပြေရင် ပြေသလို အောင်မြင့်နှင့် လိုးဖြစ်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ တစ်နှစ်လောက်တောင် ကြာပြီဖြစ်သည်။ လိမ်ပြောရမလား။ အမှန်အတိုင်းပြောရမလား။ လှမူ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှန်အတိုင်းသာပြောတော့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
'မူ မမှတ်မိတော့ဘူး အကို။ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။'
ထိုစကားကြားသည်နှင့် တင်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်များ ပိုမြန်သွားသည်ကို လှမူသတိထားမိလိုက်သည်။ မိန်းမဉာဏ်က လင်ဖြစ်သူ၏ စိတ်ကို ချက်ချင်းရိပ်မိသွားသည်။ လင်လုပ်တဲ့လူက မိမိသူများနှင့်ဖောက်ပြန်နေသည်ကို မသိစိတ်ထဲတွင် နှစ်ခြိုက်နေပုံရသည်။ လှမူမှာ ရုတ်တရက် နားမလည်နိုင်သော်လည်း ကိုယ့်ကို မရိုက်မနှက် အိမ်ပေါ်မှ မကန်ချသည့်အပြင် ယခုလို လိုလိုလားလားဖြစ်နေပုံရသဖြင့် သတိထားပြီး မီးစင်ကြည့်ကရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။'သူနဲ့ ဘယ်လိုစလိုးဖြစ်တာလဲ'
လှမူမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲလာအောင် ရှက်သော်လည်း ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်အနေအထားမို့ မလွှဲသာပဲ ဖြေနေရသည်။
'အိမ်မှာ လက်ဆေးဇလုံက ရေပိုက်ပျက်တာ လာပြင်ပေးရင်းနဲ့ စဖြစ်တာပါပဲ'
တင်ထွန်း လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ခန့်က ရေပိုက်ပျက်တာ မှတ်မိသွားသည်။ ရေပိုက်ပြင်ပေးရန် သူ့ကို လှမူ တစ်ပတ်လောက် ပြောနေသည်ကို သတိရမိသည်။ တစ်ပတ်လောက်နေတော့ အလုပ်သွားနေတုန်း ရေပိုက်သမားခေါ်ပြင်လိုက်သည်ဟုပြောသည်ကို ရေးတေးတေးပြန်မှတ်မိလာသည်။
'မှတ်မိတယ်မူ။ အကို့အပြစ်ပါပဲ။ အကို မလုပ်ပေးခဲ့မိလို့လေ။'
'အကို့ကို မူဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ဖူးပါဘူး။ အခုတော့ အကိုအနေနဲ့ မူ့ကို အပြစ်တင်ရင် မူခံနိုင်ပါတယ်။ မူ အပြစ်အကြီးကြီးကို ကျူးလွန်မိပါတယ်။'
မိန်းမက ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်ရာ တင်ထွန်း အရည်ပျော်သွားတော့သည်။
'မူရယ်။ အကိုမူ့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ အပြစ်မြင်ရင် ဒီလို လုပ်နေပါ့မလား။ '
လှမူမှာ ရင်ထဲမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီး တင်ထွန်းကို ဖက်ကာ ငိုမိပြန်သည်။ တင်ထွန်းလည်း အောက်မှ လီးနှင့် တဖတ်ဖတ်ဆောင့်ရင်း မိန်းမအချောအလှလေးကို ဖက်ကာ ငိုချလိုက်မိသည်။
'မူသူ့ကို ချစ်လား'
'အကို့ကိုပဲ ချစ်တာ။ မှားမိတာ သွေးသားဆန္ဒကြောင့်ပါ'
မိန်းမ၏ အဖြေကို တင်ထွန်းသဘောတွေ့သွားပုံရသည်။ ပိုပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ ဆက်လိုးနေမိသည်။
'သူလုပ်တာကို ကြိုက်လား'
'အကို။ မူအမှန်အတိုင်းဖြေရင် စိတ်ဆိုးမှာလား'
တင်ထွန်းမှာ မိန်းမဆက်ပြောမည့်စကားကို ကြားလည်း ကြားချင်သည်။ စိတ်လည်း ပူနေမိသည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်က ကြီးစိုးနေသဖြင့်
'အခုတောင် စိတ်မဆိုးတာ ဘာမှ စိတ်ဆိုးစရာမကျန်တော့ပါဘူး'
'မူက သူ့ကို ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်တာ။ သူ့လီးက အရမ်းကြီးတော့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်။'
တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမစကားကို မယုံနိုင်စွာ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင် ကြက်သီးများပင် ထသွားမိသည်။ မနာလို အူတိုစိတ်က တကိုယ်လုံးကို တဖိန်းဖိန်းတက်လာသည်။ သို့သော်လည်း တချိန်တည်းမှာပင် ထိုစကားကြားလိုက်ရသည်နှင့် လိုးနေသောလီးမှာ သုက်များဖြင့် ပြည့်လာပြီး တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါလာသည်။
'အောင်မြင့်လီးနဲ့ အကို့လီးနဲ့ ဘယ်သူ့လီးက ပိုလိုးလို့ကောင်းလဲ'
'ဟီး အမှန်အတိုင်းဖြေရင် အကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်'
ငိုနေသော လှမူမျက်နှာလေးမှာ စပ်ဖြဲဖြဲလေးဖြစ်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ ဇနီးချောလေး၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံတွေ အလွန်မြန်လာရသည်။
'ပြော။ အမှန်အတိုင်းမပြောရင် ဖင်ကို တုတ်နဲ့ရိုက်မယ်။'
လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ငိုနေရာမှ စိတ်ပြန်လည် ကြည်လာပြီဖြစ်သည်။
'အကို့လီးက သေးသေးလေး။ ကိုအောင်မြင့် လီးကြီးနဲ့တော့ ဘယ်ယှဉ်လို့ရမလဲ။ ဆင်နဲ့ ဆိတ်လောက်ကွာတာကို။ ဟီး။ '
'အိုး ... မူ... အကိုထွက်ကုန်ပြီ... အားးး...'
တင်ထွန်းမှာ လှမူ၏ စကားအဆုံးတွင် ဇနီးအရင်းခေါက်ခေါက်က မိမိ၏ လီးကို တခြားယောက်ျားလီးနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြီး ချိုးနှိမ်ပြောသည်ကို နှစ်သက်သည့်အလား လီးတန်ထဲမှ သုက်ရည်များကို လှမူ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ရှက်ရှက်နှင့် တပျစ်ပျစ်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေသည်။တင်ထွန်း သုက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးသည်နှင့် အားကုန်ကာ ထုံးစံအတိုင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။ လှမူမှာ မိမိယောက်ျား၏ အဖြစ်ကို စဉ်းစားပြီး အံ့အားသင့်နေမိသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စိမ့်ထွက်လာသော လရည်တွေနှင့် စောက်ဖုတ် စောက်စိကို လက်ချောင်းနှင့် အရသာခံပွတ်ရင်း အောင်မြင့်၏ လီးကြီးကို လှမူ သတိရလာသည်။ အောင်မြင့်လီးအကြောင်း စဉ်းစားမိသည်နှင့် အဖုတ်တစ်ခုလုံး ခွေးလယားသီး အတို့ခံရသလို ယားတတ်လာတော့သည်။ လှမူ မနေနိုင်တော့ဘဲ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့သွားပြီး အောက်စက်ထဲသို့ အောင်မြင့် ပေးထားသော အောခွေကို ထည့်ကာ ဖွင့်လိုက်သည်။ ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် လူမည်း ကပ္ပလီကြီးက အဖြူမ ချောချောလေးကို အားရပါးရလိုးနေသော အခန်းက တီဗီဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ပေါ်လာသည်။ ကပ္ပလီကြီး၏ လီးကြီးမှာ တစ်ပေကျော်ကျော်လောက်ရှည်ပြီး လုံးပတ်ကြီးမှာလည်း တုတ်ခိုင်လှသည်။ အောင်မြင့်လီး နှစ်ဆလောက်ပင် ရှိလိမ့်မည်။ အောင်မြင့်လီးပင် သည်လောက်ကောင်းနေလျှင် ထိုကပ္ပလီလီးကြီးမှာ ပိုပြီးကောင်းမည်ဟု စဉ်းစားရင်း ရုပ်ရှင်ထဲမှ အဖြူမကိုပင် မနာလိုဖြစ်လိုက်သေးသည်။ လှမူ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ပေါင်ကားပြီး အောကားကြည့်ကာ သုက်ရည်တွေနှင့် ပျစ်ချွဲနေသော သူ၏စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ပွတ်တိုက်ပြီး လောကကြီးကို မေ့နေမိတော့သည်။
လှမူတစ်ယောက် အောကားကြည့်ရင်း တီဗီဘေးတွင်ထောင်ထားသော မှန်ထဲသို့ကြည့်မိသည်။ ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး ကားထားသော ပေါင်ကြားမှ မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးကို မှန်ထဲတွင် အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ လက်နှင့် အသေပွတ်နေသဖြင့် လရည်ဖြူဖြူတွေမှာ ဆပ်ပြာမြှုပ်လိုပင် အမြှုပ်ထနေတော့သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးက မှန်ထဲမှ တစ်နေရာသို့ရောက်သွားသည်။ လှမူမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတံခါးကို ကျောပေးပြီးထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ မှန်ထဲမှ အိမ်ရှေ့တံခါးဝကို လှမ်းမြင်ရသည်။ တင်ထွန်းမှာ အိမ်ပြန်လာပြီး တံခါးကိုမပိတ်ခဲ့။ မှန်ထဲမှနေပြီး တံခါးဝတွင် မတ်တတ်ကြီးရပ်နေသော လူတစ်ယောက်ကို လှမူ အလန့်တကြားလှမ်းတွေ့လိုက်သည်။ မှန်ထဲမှနေပြီး ထိုလူက လှမူကို ပြန်ကြည့်နေရာ အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရွှေရောင်နှင့် အနောက်တိုင်းလူမျိုးတစ်ဦးဖြစ်သူသည် လှမူ အောကားကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုရော လှမူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုရော မှန်ထဲမှတဆင့်ပါ အကုန်လုံးတွေ့သွားလေပြီ။
...အမလေး....
လှမူ အထိတ်တလန့်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးကို ဖုံးရန် အဝတ်ရှာသည်။ ဘာမှမတွေ့။ ရှက်လွန်းသဖြင့် နို့နှင့် စောက်ဖုတ်ကို လက်ကလေးနှင့် လုံနိုင်သမျှဖုံးကာ အိမ်ခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်လိုက်ရသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် အောကားကြီးက ဖွင့်လျက်တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့သည်။ လူဖြူဧည့်သည်မှာ အူကြောင်ကြောင်နှင့် လှမူ၏ သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် လှုပ်ခါသွားသော ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကို ကြည့်ကာ မတ်တတ်ကြီး ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
အိမ်ခန်းထဲရောက်မှ ထမီကို အမြန်ရင်ရှားပြီး အသက်ကို မှန်အောင် လှမူပြန်ရှူရသည်။ ဧည့်ခန်းမှ အောကားမှ လိုးသံဆောင့်သံတွေကို ကြားမှ တီဗီမပိတ်မိမှန်းသတိရသွားသည်။ လှမူ စိတ်ကို တင်းပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို တီဗီပိတ်ရန် ထမီရင်ရှားလေးနှင့် အမြန်ပြေးထွက်ရပြန်သည်။ အရှေ့ရောက်တော့ လူဖြူကြီးက ရပ်စောင့်နေတုန်းရှိသေးသည်။ လှမူမျက်နှာလွှဲပြီး တီဗီဆီအမြန်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်ထဲတွင် ကပ္ပလီကြီးက လီးကြီးကို မင်းသမီးအဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး အဖြူမ ပါးစပ်ဝတွင်တေ့ကာ သုက်တွေကို ပန်းထုတ်ချိန်နှင့် ကြုံသွားသည်။ လှမူ ခလုတ်ကိုရှာနေဆဲမှာ လူမည်းကြီး၏ လီးအကြီးကြီးမှ သုက်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်နေသည်။ အဖြူမကလည်း လရည်တွေကို အငမ်းမရမျိုချနေသည်။ လှမူ တီဗီကို ဂျောက်ကနဲပိတ်ချလိုက်မှ အသံတွေက တိတ်သွားတော့သည်။ ဧည့်သည်ဘက်သို့ ရုတ်တရက် မလှည့်ရဲသေး။ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း ထမီပါးလေးတစ်ထည်သာရှိသဖြင့် ပိုပြီး ရှက်နေသည်။ ဖင်ကြားမှ သုက်ရည် အဖုတ်ရည်တွေကြောင့် ထမီက ဖင်တွင် အကွက်လိုက်စိုလာသည်။ ရှက်လွန်းကြောက်လွန်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှနေပြီး သေးပင် ထွက်ချင်လာသည်။
... အနှောင့်အယှက်ပေးမိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်...
အနောက်တိုင်းသားဧည့်သည်က လှမူကို ယဉ်ကျေးစွာ အင်္ဂလိပ်လိုပြောလိုက်သည်။ လှမူမှာ အင်္ဂလိပ်စာ သိပ်မရသော်လည်း သည်လောက်တော့ နားလည်သည်။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သည်အတိုင်း ကျောပေးပြီးရပ်နေမိသည်။
ဧည့်သည်ကြီးက လှမူ၏ အရည်ကွက်နေသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်ပြီး ဆက်ပြောသည်။
.... ကျွန်တော့်နာမည် ဒစ်ကော့ပါ။ မစ္စတာတင်ထွန်းနဲ့ တွေ့ချင်လို့လာတာပါ။ သူ့အလုပ်ရှင်က လိပ်စာပေးလိုက်လို့ပါ...။ နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်။ လေယာဉ်ဆိုက်တာ နောက်ကျလို့ပါ။...
ယောက်ျားအလုပ်ကိစ္စလာသည့် ခရီးသွားဧည့်သည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ထိုင်ပါလို့ပင် မပြောဘဲ အခန်းထဲကို ခပ်သုတ်သုတ်လေးဝင်ပြီး တင်ထွန်းကို နှိုးလိုက်သည်။
..ကိုတင်ထွန်း ရှေ့မှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်...
တင်ထွန်းမှာ အိပ်မှုန်စော်မွှားနှင့် အဝတ်ကောက်စွပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့သည်။
.. ထိုင်ပါခင်ဗျာ...
အင်္ဂလိပ်လို နှုတ်ဆက်ပြီး အလုပ်ကိစ္စစတင်ရန်စကားစသည်။ အလုပ်ကမရှိသဖြင့် ဧည့်သည်လာသည်ကို တင်ထွန်း ဝမ်းသာနေမိသည်။ ခုနက ဘာတွေဖြစ်သလဲဆိုသည်ကို တင်ထွန်းမသိလိုက်။လှမူမှာ အိပ်ခန်းထဲရှိကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး ရှက်လွန်းသဖြင့် ငိုချင်နေသည်။ အောင်မြင့်နှင့် ပုံမှန်လိုးနေသော်လည်း အခုအဖြစ်က ဘာနဲ့မှမတူ။ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် အရှက် အသိက္ခာမရှိဆုံးအချိန်မှာမှ လူမိရခြင်းပင်။ လှမူ အိပ်ခန်းသစ်သားနံရံအပေါက်ကြားမှ အပြင်ဧည့်ခန်းကို လှမ်းချောင်းကြည့်မိသည်။ ယခုမှပင် ကိုယ်တော်ချောကို သေချာတွေ့ရသည်။ အကောင်ကြီးသဖြင့် အသက်ကြီးပြီထင်ရသော်လည်း ဘိုကောင်မှာ သေချာကြည့်လျှင် သူနှင့် ရွယ်တူ သုံးဆယ်တန်းလောက်ပင် ရှိဦးမည်။ နာမည်ကြီးကလည်း ဒစ်ကော့ တဲ့။ လှမူ စဉ်းစားပြီး ပြုံးမိလာသည်။ ဒစ်ကော့မှာ ဆံပင်ရွှေရောင် မျက်လုံးအပြာနှင့် ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းကာ ဟောလိဝုဒ်မင်းသားနှင့်ပင် တူနေသေးသည်။ သူ့ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော လင်ဖြစ်သူ တင်ထွန်းမှာတော့ ညှိုးငယ် ကုပ်ချောင်းပြီး သိမ်သိမ်ငယ်ငယ်လေးဖြစ်နေသည်။ လှမူမှာ တစိမ်းယောက်ျားကို လင်နှင့် ယှဉ်ကြည့်ကာ ဒစ်ကေုာ့၏လီး ဘယ်လောက်ကြီးမည်လဲဟု စိတ်ထဲက မှန်းကြည့်နေမိသေးသည်။ စဉ်းစားရင်း ဧည့်သည်၏ ဂျင်းဘောင်းဘီဝတ်ထားသော ပေါင်ကြားကို လှမူလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အလိုလေး။ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက ဘောင်းဘီအောက်မှပင် ဖောင်းထွက်ပြီး သိသိသာသာမြင်နေရသည်။ လှမူမှာ အောင်မြင့်၏ လီးမည်းမည်းတုတ်တုတ်ကြီးကို စွဲသော်လည်း အောကားကြည့်သောအခါများတွင် အဖြူကောင်များ၏ လီးဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို စုပ်ချင် မှုတ်ချင် ခံချင်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ အခြေအနေ အခွင့်မသာသဖြင့်သာ ချိုးနှိမ်ထားရသော်လည်း အခွင့်ရလျှင် ဘိုလမ်းနီး ချင်စိတ်က သူမဆီတွင် အမြဲရှိနေသည်။ ဒစ်ကော့မှာ စကားပြောရင်း လှမူရှိရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ မျှော်ကြည့်လိုက် သူ၏ ပေါင်ခွကြားမှ လီးကြီးကို ကိုင်ကိုင်ပြီး နေရာချလိုက်လုပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခုနက မြင်ကွင်းကြောင့် ဒစ်ကော့တစ်ယောက် လီးတောင်နေပြီဖြစ်မှန်း လှမူ ရိပ်မိသွားပြီး ရင်တွေခုန်သွားရသည်။ ချက်ချင်းပင် လှမူလက်က ဇာတ်လမ်းမပြီးသေးသော သူမစောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ရောက်သွားပြန်သည်။
ထိုစဉ်မှာပင် စကားပြောနေရင်းမှ တင်ထွန်းက အိမ်ထဲကို လက်ညွှန်ပြလိုက်သည်။ ဒစ်ကော့မှာ ရုတ်တရက် အိမ်ခန်းအတွင်းသို့ထပြီးဝင်လာသည်။ လှမူ လန့်ဖြတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ခုန်တက်ကာ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံလိုက်ရသည်။ သို့သော် ဒစ်ကော့က အိပ်ခန်းကို ကျော်ပြီး အိမ်သာဆီဖြတ်သွားတော့မှ လှမူ သက်ပြင်းချမိသည်။ အိမ်သာနှင့် အိပ်ခန်းနှင့်က ကပ်လျက်ဖြစ်ရာ အိမ်သာထဲမှ အသံဗလံကို လှမူ နားစွင့်ကြည့်နေသည်။ ခနကြာမျှ ဘာသံမှ မကြားရဘဲရှိနေပြီးမှ တဗြန်းဗြန်းနှင့် သေးပေါက်သံကို လှမူကြားလိုက်ရသည်။ ဒစ်ကော့ သေးပန်းသည့်အသံမှာ အောက်ဆုံးထပ်မှ တရုတ်ကြီး ရေပိုက်ကြီးနှင့် ပန်းပင်ရေလောင်းသည့်အလားထင်ရသည်။ သေးကြောကလည်း အရှည်ကြီးနှင့် မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ပန်းနေရာ လှမူပင် နားထောင်ရင်း သေးပေါက်ချင်လာမိသည်။ ကြီးလိုက်မယ့် လီးကြီးဟုလည်း သေးပန်းသံကို နားထောင်ရင်း လှမူ ရင်ခုန်မိရပြန်သည်။ သေးပေါက်ပြီးလျှင် ရေပိုက်ဖွင့်သံကြားရပြီး ရေကမကျလာ။ ရေပြတ်နေမှန်းခုမှ လှမူသတိရပြီး အားနာသွားမိသည်။ ခနကြာပြီး ဒစ်ကော့ အိမ်သာတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ရှေ့သို့ပြန်ထွက်သွားသည်။
လှမူလည်း ခုနထဲက သေးပေါက်ချင်စိတ်က ခုမှ မထိန်းနိုင်ဖြစ်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ထမီရင်ရှားလေးနှင့် အိမ်သာဆီသို့ အမြန်ကူးသွားလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ဒစ်ကော့၏ သေးနံ့က ထောင်းကနဲထွက်လာသည်။ လှမူ နှာခေါင်းလေးကို ပိတ်ပြီး ထမီချွတ်ကာ တန်းတွင်ချိတ်ပြီး အမြန် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခြမ်းကြားမှ သေးဝါဝါတွေက တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျလာသည်။ အောက်သို့ငုံ့ကြည့်ရာ ဒစ်ကော့၏ သေးတွေနှင့် မိမိသေးတွေ ရောနှောကုန်သည်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သေးသည်။ ငုံ့ကြည့်ရင်းမှ အိမ်သာကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဖြူဖြူ အကွက်တွေကို သတိထားမိသွားသည်။ သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်မှ ဘာတွေလဲဆိုတာ သိသွားပြီး လှမူ အသက်ရှူတွေ မြန်လာရသည်။ ဒစ်ကော့ အိမ်သာထဲမှာ သေးပေါက်ရင်း ဂွင်းတိုက်သွားခြင်းပင်။ ဒစ်ကော့၏ လရည်တွေက အိမ်သာကြမ်းမှာရော အိမ်သာအရှေ့နံရံ အပေါ်မှာပါ အကွက်လိုက် အကွက်လိုက်နှင့် အများကြီး ပြန့်ကျဲနေသည်။ အိမ်သာအရှေ့နံရံမှာ တော်တော်လှမ်းသဖြင့် သုက်ထွက်အား အလွန်ကောင်းမည်ဟု လှမူ တွက်လိုက်မိသည်။ ထို့ပြင် မိမိကြောင့် ထိုသို့ ဂွင်းတိုက်ရသည့် အဖြစ်ကိုတွေးမိပြီး ဘဝင်မြင့်ချင်သလို ပီတိဖြစ်သလို ကြည်နူးရသလိုဖြစ်လာသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ အဖြူရောင် သုက်ရည်တွေကို လှမူ လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ ကောက်ယူကြည့်မိသည်။ အစကတည်းက ဘိုလမ်းနီးချင်နေသည့် လှမူမှာ ယခု အဖြူကောင်၏ လရည်ကို အိမ်သာကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ကောက်ပြီး အနံ့ခံနေမိသည်။ လရည်အနံ့က ညှီစို့စို့နှင့်ဆိုသော်လည်း အောင်မြင့်တို့ တင်ထွန်းတို့ လရည်တွေလောက် အနံ့မဆိုးဟု လှမူထင်လိုက်မိသည်။ စိတ်ပါလာသဖြင့် လက်ချောင်းပေါ်မှ လရည်ကို လျှာနှင့်တို့ပြီး စုပ်လိုက်သည်။ ချိုတိုတို ပစ်ချွဲချွဲ လရည်အရသာကြောင့် လှမူ ကာမ စိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီး ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဖင်ကြီးကုန်းကာ ကြမ်းပေါ်မှ လရည်တွေကို ခွေးမတစ်ကောင်လို ကုန်းပြီး လျှာနှင့်လျက်တော့သည်။ တချို့တဝက်ကို လက်နှင့်ယူပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသည့် နို့အုံတွေပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်နေသည့် ဖင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သို့လည်း လိမ်းကျံပွတ်သပ်နေမိသည်။
..... အိုး ဆောရီး ကျွန်တော့်ဖုန်းမေ့ကျန်ခဲ့လို့ပါ.....
လှမူ အိမ်သာထဲတွင် ရွှံ့လူးနေသည့် ကျွဲမတစ်ကောင်လို အဝတ်မပါ တစ်ကိုယ်လုံး ဒစ်ကော့၏ လရည်တွေနှင့် ပေပွပြီး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေရာမှ မော့ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်သာတံခါးဝတွင် ရပ်ကြည့်နေသော ဒစ်ကော့ကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရသည်။ လှမူခမျာ နှုတ်ခမ်းတွင် ဒစ်ကော့၏ သုက်ရည်တွေရွှဲနေရာမှ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို မလှုပ်မရှက်ပြန်ကြည့်နေရုံကလွဲပြီး ဘာလုပ်ရမည် မသိတော့။ ဒစ်ကော့လည်း အထစ်ထစ်အငေါ့ငေ့ါနှင့် အိမ်သာပြတင်းဘောင်ပေါ်တင်ထားသော သူ့ဖုန်းကို လှမူ၏ ကိုယ်လုံးကို အမြန်ခွကျော်ပြီး လှမ်းယူကာ အိမ်ရှေ့သို့ ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။လှမူ အနေနှင့် အဆုံးစွန်ထိ အရှက်ကွဲသွားလေပြီ။ သို့သော် ထူးဆန်းသည်မှာ လှမူတစ်ယောက် အရှက်ကြီးရှက်ရမည့်အစား သူမယခုလို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနှင့် သုက်တွေ လျက်နေစဉ် ဒစ်ကော့တွေ့သွားသည်ကို စဉ်းစားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိစိနှင့် ရွတက်လာလေသည်။ လှမူအတွက် ဒစ်ကော့နှင့် ပတ်သက်ပြီး ရှက်စရာအရှက် တစ်စက်မှ မကျန်တော့ပေ။ ?
နောက်ဆုံးတင်ထားသော ပိုစ့်ပေါင်း (၂၀) ညီအစ်ကို ကြည့်လိုသောခေါင်းစဉ်ကို နှိပ်ပါ
ဆက်လက်ကြည့်ရူ့ရန် ကြုံရာကျဗန်း ဗွီဒီယိုများ (ညီအစ်ကို ကြည့်လိုသော ပုံအောက်ကစာကို နှိပ်ပါ)
No comments:
Post a Comment